Tinnitus en het oor

Tinnitus en het oor: Het oor eerst …

Het oor is een complex orgaan dat aanwezig is in alle gewervelde dieren.

Het heeft verschillende kenmerken:

• Het is de zetel van het gehoorzintuig. Als zodanig vangt het geluiden op en interpreteert ze. Het vertaalt de trillingen van de lucht om ons heen in elektrische microsignalen die vervolgens door de hersenen worden geïnterpreteerd.
• Het speelt ook een belangrijke rol in het evenwicht van ons lichaam, of het nu stilstaat of beweegt. Maar in dit aspect zullen we ons vandaag niet meer interesseren.
• Vergeet ook de esthetische kant niet: oorbellen, piercings, enz.

Het woord oor verwijst meestal naar het zichtbare uitwendige deel, de pinna. Het woord is echter ook van toepassing op het gehele gehoorsysteem, dat in drie delen is verdeeld: Het buitenoor, middenoor en binnenoor of inwendig oor.

Het uitwendige oor bestaat uit de oorschelp en de uitwendige gehoorgang.
De vormen en plooien van de oorschelp zijn bedoeld om de geluidstrillingen naar de gehoorgang te leiden en te concentreren.
De gehoorgang heeft de vorm van een akoestische hoorn die in diameter afneemt naarmate men de bodem nadert, waar zich het timpaan bevindt.

Het middenoor omvat zowel het trommelvlies als de gehoorbeentjes. Dit zijn drie zeer kleine beenderen. Van buiten naar binnen: de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel. Hun namen komen van hun karakteristieke vormen.

Het binnenoor is het meest complexe deel : het is de zetel van het gehoor, maar ook van het evenwichtsorgaan.
Het omvat het ovale venster, het vestibule, het slakkenhuis en de interne kanalen, evenals de verbindingen met de gehoorzenuwen die in verbinding staan met de hersenen.

Laten we nu eens kijken hoe het werkt
De trillingen van het trommelvlies worden doorgegeven langs de gehoorbeenketen van het middenoor, tot aan de stijgbeugel.
De bewegingen van de stijgbeugel worden dan doorgegeven aan het slakkenhuis via het ovale venster.
Het slakkenhuis is een hol orgaan in de vorm van een slakkenhuis. Het is bekleed met cellen die stereocilia worden genoemd. Deze cellen zijn gerangschikt langs een membraan dat het slakkenhuis in twee kamers verdeelt.
Alle stereocilia en de membranen die eraan vastzitten, vormen het orgaan van Corti.

Tenslotte nog iets over de buis van Eustachius: deze verbindt het middenoor met de neusholten en zorgt voor een gelijke druk aan weerszijden van het trommelvlies.

Maar laten we teruggaan naar de stereocilia die het slakkenhuis vullen.
Zij worden in beweging gebracht door de trillingen die door het middenoor en vervolgens door de eerste elementen van het binnenoor worden doorgegeven.

De stereocilia hebben de bijzonderheid om de beweging van hun wimpers om te zetten in elektrische microsignalen.
Het is dus op het niveau van het slakkenhuis dat het mechanische signaal een elektrisch signaal wordt.
Deze elektrische signalen gaan dan via de gehoorzenuw naar de hersenen.
Onze hersenen bouwen hun voorstelling van geluid op uit deze elektrische microsignalen die door de neurale circuits gaan.

In het slakkenhuis reageert elke cel bij voorkeur op een bepaalde frequentie. Het is deze specificiteit van de cellen die de hersenen in staat stelt de toonhoogte van de geluiden te onderscheiden.
Zo reageren de stereocilia die zich het dichtst bij de basis van het slakkenhuis bevinden (dicht bij de stijgbeugel) bij voorkeur op de scherpe tonen. De stereocilia die het verst verwijderd zijn (laatste bocht van het slakkenhuis), reageren daarentegen op de lage frequenties.
Het elektrische signaal dat naar de hersenen wordt gezonden, zal worden geïnterpreteerd als een toonhoogte (frequentie) die overeenkomt met de groep cellen die zijn geëxciteerd.

Ben je er nog?

Samengevat: de trillingen van de lucht die door het trommelvlies worden opgevangen, worden in het binnenoor omgezet in micro-elektrische signalen die onze hersenen zullen interpreteren.

De vogeltjes die in de bomen fluiten, de grasmaaier van de buren, dat deuntje in je hoofd. Dit alles wordt in onze hersenen weergegeven door micro-elektrische signalen.
De afbraak of het verlies van bepaalde stereocilia veroorzaakt op mechanische wijze gehoorverlies in het corresponderende frequentiegebied.
Het is belangrijk op te merken dat beschadigde of vernietigde cellen zich niet regenereren.

Tinnitus en het oor: Tinnitus nu.

Laten we nu eens kijken naar onze intieme ‘vriend’ de tinnitus…
Ongeveer 20% van de bevolking lijdt aan gehoorproblemen en meer dan de helft van hen is slachtoffer van tinnitus. Tinnitus behoort dus tot de meest voorkomende gezondheidsproblemen van vandaag, en de tendens is stijgend.
Tinnitus kan in twee categorieën worden ingedeeld:
– De zogenaamde objectieve tinnitus die duidelijk in verband kan worden gebracht met een vastgestelde oorzaak. Door de oorzaak te behandelen, behandelen we tinnitus. Het is de eenvoudigste, maar het is slechts ongeveer tien procent van het totaal.
– In alle andere gevallen is het ingewikkelder…

Définition : Tinnitus zijn geluiden – fluiten, fluiten, … – die in een oor (of beide) worden gehoord, hetzij tijdelijk of voortdurend, zonder dat ze door een externe bron worden uitgezonden.
Met andere woorden, een tinnitus is het horen van een geluid, een ruis die elders niet bestaat dan in uw hoofd.
Elke tinnitus is uniek, en de manier waarop het zich manifesteert kan van individu tot individu heel verschillend zijn.
Tinnitus is dus het gevolg van een storing van het gehoorsysteem. Verschillende oorzaken kunnen in aanmerking worden genomen. Daaronder zijn bijvoorbeeld veroudering van het oor, akoestisch trauma, of sommige ooraandoeningen.
Maar op welk niveau ligt de boosdoener? Het oor? De hersenen? Beide?

Het lijkt erop dat in de meeste gevallen, tinnitus optreedt wanneer de hersenen zich proberen aan te passen aan gehoorverlies.
Gedeeltelijk verlies van auditieve input van onze oren leidt dan tot een zekere reorganisatie van de neurologische circuits in de hersenen die betrokken zijn bij de representatie van geluid: het is tinnitus.

Er is nu een grote consensus onder wetenschappers en artsen die zich bezighouden met het begrijpen en behandelen van tinnitus, dat het proces een alomvattende aanpak vereist, waarbij het oor en het centrale zenuwstelsel samen moeten worden bekeken.

Samenvatting: In de meeste gevallen is tinnitus een geluid dat ten onrechte door onze hersenen wordt gemaakt. Meestal is dit een reactie van de hersenen op een of ander gehoorverlies.